Kościół budowany od 4-tej ćwierci XIII do połowy XV wieku. Jest budowlą gotycką o formach charakterystycznych dla architektury miejskich far Pomorza Zachodniego. Formy średniowiecznej świątyni ukształtowane zostały w dwóch etapach budowlanych. W pierwszym, przypadającym na schyłek XIII wieku, rozpoczęto budowę kamiennej wieży i korpusu. Budowę ukończono przed 1358 rokiem, bowiem w tym roku miało miejsce poświęcenie fary. W drugim etapie, w pierwszej połowie XV wieku, nastąpiła przebudowa korpusu nawowego, którego kamienne mury zastąpiono ceglanymi, dzieląc korpus na trzy nawy w układzie trójprzęsłowym. Wnętrze przykryto sklepieniami gwiaździstymi, podpartymi ośmiobocznymi filarami o profilowanych półwałkowo narożach. Od 1604 do 1741 r. z powodu złego stanu wieży, nie używano dzwonów kościelnych. W roku 1741 zbudowano nową wieżę, która spaliła się od uderzenia pioruna w roku 1819. Wybudowana w latach 1821-22 nowa wieża kościelna przetrwała do naszych czasów. Zwieńczenie pochodzi z 1868 roku. Do roku 1792 plac koło kościoła służył jako cmentarz. W 1806-7 r. Maszewo i okolice są świadkami walk prusko-francuskich wojsk. Obozujący w Maszewie Francuzi zrobili z kościoła magazyn. W czasie II wojnie światowej kościół w Maszewie został częściowo uszkodzony, miał też zniszczony w 80%. dach, który naprawiono jeszcze w 1945 r. Jeszcze na początku sierpnia 1945 r. nie mógł spełniać swoich funkcji. Po uporządkowaniu kościoła przez pierwszych mieszkańców Maszewa dnia 19.VIII.1945 roku kościół został poświecony przez księdza Bogdana Szczepanowskiego i została odprawiona pierwsza Msza Św.

Istniejąca obecnie budowla ufundowana została w 1490 roku przez maszewską rodziną Weiherów. Zbudowana została na miejscu starszej, drewnianej kaplicy, wspomnianej w źródłach już w 1303 roku, wówczas pw. Św. Katarzyny. Kaplica ta funkcjonowała jako świątynia szpitalna połączona z przytułkiem. Później na jego miejscu zbudowane zostało nowe założenie szpitalne, zrealizowane przez mistrza Damesa ze Stargardu w 1735 roku. Szpital był wielokrotnie przebudowywany a w 1840 roku wzniesiony od podstaw. Całe założenie funkcjonowało do 1945 roku, kiedy zostało zniszczone. Kaplica została odbudowana w latach 1981-1983 i przeznaczona na kościół pomocniczy.

Mury, zachowane na całym obwodzie miasta, zbudowane z kamieni granitowych i z cegły wzniesione zostały na przełomie XIII i XIV wieku. Nakaz otoczenia miasta murowanymi obwarowaniami wydał w 1286 roku biskup Herman z Kamienia. Zewnętrzną linię murów chroniły dodatkowo wały ziemne i fosa, pogłębiona znacznie w ciągu XV wieku. Przy jednej z dwóch bram wzniesiono wysmukłą cylindryczną basztę nazwaną później "Francuską". W latach 1784-1785 zlikwidowano fosę i wały, wyrównując teren, na którym urządzone zostały ogrody. W 1838 roku rozebrano przedbramia, a w 1854 roku po zewnętrznej linii dawnej fosy i wałów wytyczono uliczkę obrzeżną. W 1868 roku, z uwagi na budowę nowych dróg, zburzono również bramy wewnętrzne oraz część półbaszt. W takim stanie mury przetrwały do czasów współczesnych.

Usytuowany w zabudowie śródrynkowej po północnej stronie kościoła z fasadą zwróconą w kierunku wschodnim. Istniejący obecnie budynek wzniesiony został w latach 1821-1827, według projektu mistrza Lawerentza, na miejscu starszej budowli, zapewne z okresu średniowiecza. Zniszczony w pierwszej połowie XVII wieku, wkrótce potem został odbudowany w formie skromnej ceglanej budowli. Na początku XIX wieku przebudowany, a wkrótce potem rozebrany i wzniesiony od podstaw. Zachowaną do dziś formę uzyskał ratusz w 1920 roku, kiedy został podwyższony o kondygnację strychową.

Park i stojący tam pomnik usytuowane są na północ od dawnej siedziby domeny, na terenie półwyspu otoczonego bagnami i wodą. Za półwyspem stała siedziba Bractwa Strzeleckiego zbudowana w połowie XIX wieku, a zniszczona w 1945 roku. W 1926 roku Rada Miejska Maszewa zbudowała na tym terenie pomnik poświęcony pamięci poległych w I wojnie światowej. W 1993 roku władze miejskie Maszewa, przy współudziale strony niemieckiej, obiekt ten wyremontowano, umieszczając we wnętrzu dwie tablice z tekstem w języku polskim i niemieckim: "Dla pokojowego współżycia (ku pamięci niemieckim i polskim ofiarom z Wojen Światowych 1914-1918, 1939-1945), żyjącym ku przestrodze i pojednaniu /w 1926 roku w Maszewie zbudowany/ w 1993 roku w Maszewie, w niemiecko-polskim współdziałaniu restaurowany".